Anlamsız

Dümdüz bir yol
kapkaranlık ve asfalt.
Fazla anlamı olmayan
sonsuzluk...
Bir ben varım,
bir de umutsuz bir ben.
O yolda sessizce ilerleyen…
Tek yoldaşım gölgem olmuş benim…
Ve esen deli rüzgar…
Bir de gece lambaları var yanımda
Sokağı aydınlatan…
Üşümüş bir de bedenim var.
Ellerim ellerime kenetlenmiş ve yüzümden düşen bin parça…
Ne siz sorun, ne de ben söyleyeyim.
Sessiz kalayım.
Bırakın gideyim yalnız, ardıma bakmadan…
Karanlıkta kaybolayım, tıpkı…
Tıpkı gidenlerin bir daha dönmediği gibi…